Μια φορά και έναν καιρό, σε ένα στενό του Μεταξουργείου, ήταν μία κοπέλα πολύ άσχημη κοκαλιάρα, με σαπισμένο δέρμα και χωρίς δόντια. Η κοπέλα αυτή, κάποτε ήταν πολύ όμορφη, πριν την ωθήσει η κοινωνία στις κακές παρέες και τα ναρκωτικά. Πριν η ίδια δηλαδή θεωρήσει, ότι η κοινωνία την ώθησε εκεί και ότι η λύση ήταν τα ναρκωτικά. Δεν κατάφερε να στραφεί αλλού και να σταθεί στα πόδια της. Δεν είχε βοήθεια από κανέναν. Δεν την καταλάβαινε κανείς. Η σιωπή της ήταν χρόνια κρότος, που κανείς δεν τον άκουγε. Μία παγωμένη νύχτα του χειμώνα η κοπέλα πήρε υπερβολική δόση και έπεσε σε βαθύ ύπνο... ακόμη κοιμάται...μόνη...σε ένα απόμερο σκοτεινό δωμάτιο ενός παλιού νοσοκομείου με μηχανική υποστήριξη... η μόνη υποστήριξη, που είχε ποτέ της...
αχ μου έφτιαξε το κέφι...
ΑπάντησηΔιαγραφή