Μια φορά και έναν καιρό, ήταν μία κουράδα διαφορετική από τις υπόλοιπες. Η κουράδα αυτή μύριζε μοσχολέμονο και λουΐζα και ένιωθε πολύ άσχημα, γιατί δεν μπορούσε να ενταχθεί κοινωνικά και να γίνει ένα με τις υπόλοιπες κουράδες. Άρχισε να ντρέπεται γι' αυτό που ήταν. Έτσι γεννήθηκε, όμως κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει. Αναγκαζόταν λοιπόν, να κυλιέται στα σκατά όλη μέρα για να καλύψει την ομορφιά του αρώματός της και να μυρίζει σαν όλες τις άλλες. Είχε κουραστεί όμως με αυτό. Δεν άντεχε άλλο. Μια μέρα, αποφασίζει να αυτοκτονήσει. Ξάφνου, εμφανίζεται η Νουνά της η Κουραδονεράιδα και της λέει: "Δεν πρέπει να ντρέπεσαι, που είσαι ξεχωριστή! Υπάρχουν και άλλες κουράδες, που μυρίζουν όμορφα σαν και εσένα! Όλες οι κουράδες πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα και όσες δεν το δέχονται αυτό, είναι αυτές που πραγματικά έχουν το πρόβλημα και όχι εσύ! Κάποια στιγμή θα τραβήξουμε το καζανάκι και όλοι θα καταλήξουμε στο ίδιο σημείο. Πάλεψε για την διαφορετικότητά σου και μην αφήνεις κανέναν να επεμβαίνει σε αυτό που είσαι, να σε αλλάζει και να σε μειώνει!"
Τα λόγια της Κουραδονεράιδας δεν έπεισαν την κουράδα και αυτοκτόνησε...
Μετά αυτοκτόνησε και η Κουραδονεράιδα...
Ωραία ιστορία! Πολύ με συγκίνησε! Δεν πρέπει να μην κάνουμε κάποιον παρέα, επειδή είναι διαφορετικός..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου θύμισε εμένα που αναγκάζομαι να κυλιέμαι στα σκατά για να μοιάζω σε όλους εσάς
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα μου θύμισε την χαμένη μου αδελφή. Ελενίτσα αν δεις ποτέ αυτό το μήνυμα επικοινώνησε μαζί μας!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑθηναγόρα; Εσύ είσαι;
ΔιαγραφήΤα σκατουλακια είναι μυρωδάτα και μου αρέσει πολύ να τα τρώω αφού θα γεννήσω
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε μου σε καταλαβαίνω απόλυτα τα έχω περάσει κι γω όταν έβγαλα από το μουνι μου δύο σκατουλες τα παιδιά μου
ΔιαγραφήΕγώ και τα σκατα μου σαν παιδιά μου τα έχω. Όταν είναι πολύ μαλακα σε φάση διάρροια και δεν μπορώ να τα φάω τα πίνω με το καλαμάκι. Αλλά με το χοντρό καλαμάκι της γρανίτας να να περνανε και τα κομματάκια...
Διαγραφήοκ
ΔιαγραφήΠολύ με συγκίνησε αυτή η ιστορία
ΑπάντησηΔιαγραφή